پدیده تولک رفتن در بلدرچین

در حالت ارگانیک یک بلدرچین پس از حدود ۸ تا ۱۰ ماه تخم گذاری، بسوی تولک رفتن پیش می رود و پرهایش می ریزد، در این برهه زمانی ایجاد تخم بلدرچین بسیار اندک گردیده و یا این که جدا می شود . 

همگی بلدرچین های یک گله معوملاَ به طور همزمان تولک رفته و وارد مرحله ای خواهند شد که بهترین بلدرچین ها مانند نامناسب ترین آن ها خود نمایی می نمایند . 

در خلال تولک، پرها معمولاً با ترتیب تحت ریزش می کنند: ابتدا سر و گردن، سینه، بدن، پر و پر و بال ها و دم . وقتی تمام پرها عوض شدند تولک بدون نقص می شود و در غیر این رخ تولک، جزئی نامیده می شود . در زمان عوض شدن پرهای پر و بال ها تخم گذاری بلدرچین متوقف می شود و در تولک جزئی یا ناکامل (سر، گردن و غیره) ایجاد بلدرچین ها کاهش می یابد . 

 

عارضه ها تولک زودرس (جزئی یا کامل) دوچندان دوچندان می باشد و اضطراری می‌باشد رشد دهنده ی بلدرچین آنان را بشناسند به این ترتیب می تواند چه بسا الامکان از بروز آن جلوگیری کند . 

– (استرس دمایی) تغییرات شدید موقعیت محیطی به ویژه حرارت، وقتی که سالن به خیر و خوبی عایق کاری نشده باشد . 

– 

شرایط 

بد و نامطلوب بستر – فقدان آب، یک عدد از عارضه ها معمول و با اهمیت می باشد . ممکن می باشد لوله های آب در خارج تالار یخ زده و جریان آب قطع شود و یا چند از آب خوری ها وخیم شوند که پس از حدود ۲ روز تولید کاهش یافته و بلدرچین ها وارد تولک زود رس می شوند . 

– 

بیماری ماشین جوجه کشی

ها یا این که این که حالت بد تندستی – انقطاع طولانی نوروروشنایی و نور و روشنایی برای بلدرچین هایی که پایین شرایط نور و روشنایی دهی در اختیار به چنگ آوردن شده می باشند . 

– جدا نوروروشنایی تصنعی و مصنوعی در پائیز برای بلدرچین های که در حالا وارد شدن به تراز ی ساخت می باشند . 

– 

رمز 

و صدای ناگهانی، خوف و ورود حیوانات دیگر به سالن – 

تغذیه 

ی ناکافی بلدرچین ها – 

تغییرات 

شدید در برنامه ی تغذیه بلدرچین – 

گوشه 

و کنار و تعداد ناکافی دانخوری و آب خوری قفس بلدرچین – 

تراکم 

بیش از اندازه در قفس یا این که این که سالن بلدرچین برهان 

پرهای 

کدر و ظاهر نا مناسب بلدرچین ها: پرهای روشن یکنواخت و کامل بخش اعظم وقت ها یک عدد از علامت های بدن درستی است . برای تعیین بلدرچین های فراهم ی تخم گذاری عمده اوقات وضعیت پرهای آنان در لحاظ گرفته می شود . 

استدلال 

پوشش 

نامرغوب عموماً موردها ذیل است: ۱- 

کم 

آب بودن و خاصیت شکنندگی پرها به برهان دمای دوچندان بسیار محیط پرورش ۲- 

تراکم 

بیش از حد در قفس یا این که در سیستم بستر ۳- بلدرچین های عصبی که نوک چینی نشده باشند . 

۴- 

شدت 

نور و روشنایی زیاد، اشعه ی بی واسطه خورشید، زیاد بودن ساعت ها نوردهی ۵- 

بیماری 

موی جود یا این که مریضی ناشی از انگل هایی مانند کرم ها و شپشک ها ۶- 

وجود 

معضل به عامل استرس ۷- 

پرورش 

بلدرچین در قفس نا مناسب ۸- نوع و نژاد بلدرچین ها: پرهای برخی از نژادهای بلدرچین به طور معمول دقیق بوده و می ریزند، این ریزش هیچ اثری بر روی تولید این بلدرچین ها ندارد . 

۹- بلدرچین هایی با ساخت زیاد، طبیعتاً مانند بلدرچین های قلیل ساخت پرهای کاملی ندارند . 

ضروری به تذکر می‌باشد که نیمچه ها در طول پرورش ۳ سطح ی تولک خفیف دارا هستند که پس از طی آنان استارت به تخم گذاری خواهند کرد .