هموفیلوس پاراگالیناروم

هموفیلوس پاراگالیناروم

این باکتری از سینوس زیر ظرف چشمی بلدرچین هائی که در گیر سینوزیت بوده اند غیروابسته شده‌است. سن ابتلا به این بیماری از سه هفتگی به بعد از آن گزارش شده‌است. بلدرچین های در گیر دارای نماد های آب ریزش بینی و تورم ملتحمه بودند و در تعدادی از آن‌ها موقعیت کدورت و یا آسیب قرنیه وجود داشت که باعث به پاره شدن قرنیه و ایجاد Panophthalmia گردیده بود.

ماشین جوجه کشی
طیوران در گیر به سختی می توانستند تغذیه نمایند و در گیر لاغری مفرط گردیده بودند. سینوسها مبتلا یک سینوزیت موکوئیدی و موکوئیدی- چرکی گردیده و گاهی زمان ها عده بزرگی از مواد دشوار گردیده در سینوسهای زیر پیاله چشمی وجود داشت.
از سینوسهای زیر پیاله چشمی بلدرچینهای با سن سه هفته، پنج هفته و هفت هفته که در گیر به سینوزیت موکوئیدی یا موکوئیدی- چرکی بودند، صرفا باکتری هموفیلوس پاراگالیناروم جداگانه شد. ولی در طیوران پیر خیس که سینوسهای آن ها مبتلا آبسه های پنیری بود، مخلوطی از باکتری های استافیلوکوکوس اپیدرمیس، کورینه باکتریوم پیوژنز، انتروکوکوسی و پاستورلا مالتوسیدا مستقل گردید ولی هیچ سیرتکامل مایکوپلاسمائی از سینوسهای بلدرچین هائی که به تازگی در گیر گردیده بودند و یا آنهائی که دارای آبسه بودند غیروابسته نشد.
سالمونلا گالیناروم

شیوع بیماری ناشی از سالمونلا گالیناروم منجر تلفات بالائی در جوجه بلدرچین های 1 تا 3 روزه گردیده و در جوجه بلدرچین های نر نیز تلفات پائینی را ایجاد کرد.
آرم های بالینی بیماری مشتمل بر افسردگی و تجمع جوجه بلدرچین ها بدور هم بود که در کالبدگشائی جوجه بلدرچین های تلف گردیده، پری کرادیت، نقاط نکروزه بر روی کبد، لبریز خونی ششها ، هیدروپری کارد، انتریت توام با خونریزی وخیم و پهناور شدگی خفیف طحال وجود داشت.
نماد ها و ضایعات بیماری در جوجه بلدرچین های نر، دربرگیرنده کاهش اشتها، نفس نفس زدن خفیف، پرخونی کبد و انتریت بود. ارگانیسم از کبد و خون داخل قلب این طیوران غیروابسته شد.
عفونت با پروتئوس

عفونت پروتئوسی تحت عنوان کار کز کردگی شدید، کما و تلفات بالا در جوجه بلدرچین هائی که به صورت متوالی و در ادامه هم هچ گردیده اند، قلمداد می گردد. جوجه های برنا و بلدرچین های در مرحله رویش با سن بالای دو هفته، در قبال این عفونت از خویش مقاومت نشان می دهند که این فرمان اشاره به وجود مقاومت سنی داراست. (Age Resistance)
ضایعات پاتولوژیک دربرگیرنده: اکسودای موکوسی در درون نای، لبریز خونی ریه ها، پرخونی عروق خونی سروز و مزانتر و مالامال خونی کبد و کلیه ها می باشد. از خون باطن قلب و شش های جوجه های دچار، ارگانیسمی مستقل شد که بر طبق تستهای بیوشیمیائی تحت عنوان پروتئوس میرابیلیس شناسائی گردید. بیماری زائی این جدایه در موش آلبینو برنا و جوجه بلدرچین های یک هفته آیتم آزمایش قرار گرفت که کاسه برهه زمانی 48 ساعت بعداز تلقیح مرگ این جانوران را در ادامه داشت.
اریزیپلاس

اریزیپلاس روسیوپاتیه می تواند باعث بیماری در بلدرچین های ژاپنی شود. این بیماری در گله بلدرچین های ژاپنی مامان با مرگ ناگهانی بلدرچین ها ظواهر شد. در کالبد گشائی ، ضایعاتی از قبیل احتقان عمومی (General Congestion)، خونریزی در ماهیچه ها ران و سینه، تورم کبد، طحال و کلیه ها، ریه های ادماتوز و تیره رنگ تماشا شد. از کشت ارگانهای احشائی بلدرچین های دچار، اریزیپلاس روسیوپاتیه غیر وابسته گردید.
مرجع احتمالی عفونت در وضعیت فوق پودر ماهی بوده می‌باشد. با تجویز پنی سیلین در آب آشامیدنی بلدرچین ها تلفات ناشی از ایریزیپلاس در دست گرفتن شد.
تاول کف پائی (Bumble Foot)

بلدرچین های در گیر به تاول کف پائی علامت های لنگش را نشان داده و در معاینات، مفاصل درگیر متورم و پهناور گردیده بودند. بالشتک کف پائی و بافتهای حریم در گیر تورم پیازی صورت (Bulbons Swelling) بودند. کپسول مفاصل تارس پا ضخیم و محکم گردیده و غشاهای سینوویال نیز ضخیم گردیده بود. با برش سطح محل ضایعه، برجستگی سفید رنگی در درون بافت دیده می شد، که از این ضایعات باکتری E.Coli غیروابسته شد.
استافیلوکوکوس آلبوس

میزان بالای جراحات وارده به رمز، بالها و پا به علت تهییج و تحریک بلدرچین ها در هنگام تغذیه و یا تیمار و اداره آنهاست. هنگامیکه بلدرچین ها می ترسند و یا مضطرب می شوند، پرواز کرده، به علت واکنش به سقف و دیواره قفسها، راز و سایر نقاط بدنشان آسیب می بیند و عفونت باکتریائی منجر تشکیل آبسه در نقاط آسیب دیده رمز، بالها و پاها می شود. از این آبسه ها ، غالبا باکتری استافیلوکوکوس آلبوس غیر وابسته شده‌است.
کلامیدیا پسی تاسی

جوجه بلدرچین های یک روزه به عفونت تجربی C.Psittaci (سویه ای با منشاء مرغ عشق و علاقه استرالیائی) با تلقیح از راه و روش کیسه های هوائی بسیار حساس می‌باشند. در مقابل بلدرچین های هفت روزه نسبت به عفونت تجربی با به عبارتی دز آیتم استعمال برای جوجه بلدرچین های یک روزه مقاوم بوده و تلفاتی در آن ها دیده نشد. در جوجه بلدرچین های یکروزه عفونت به صورت وخیم و مهلک با تکثیر کلامیدیا بروز نمود. تلقییح این باکتری به میزان زیر دز مرگ آور، باعث عفونت پنهان در جوجه بلدرچین های یکروزه شد.
بلدرچین های هفت روزه ای که سیستم ایمنی آنان با تجویز سیکلوفسفامید سرکوب گردیده بود، مقاومت خویش را از دست دادند. تجویز سیکلوفسفامید باعث رجوع و برگشت عفونت مخفی به صورت مرگ آور بیماری شد که به علت توقف تولید آنتی بادی و تکثیر کلامیدیا در جوجه بلدرچین های یک روزه می باشد.
بورلیا انسرینا

چهار قطعه بلدرچین به صورت تجربی با بورلیا انسرینا (Borrelia Anserina) تلقیح شدند.
توسعه های خونی یک قطعه از بلدرچین ها بعداز 96 ساعت مثبت بود، هرچند مثال های گرفته گردیده بعداز 120 ساعت منفی بود. یکی از بلدرچین ها پنج روز بعد از تلقیح تلف شد. علامت های پیش از مرگ دربرگیرنده کزکردگی، لاغری و معدود خونی بود. کالبد گشائی بلدرچین تلف گردیده، ضایعات مرتبط با عفونت ناشی از بورلیا انسرینا را نشان بخشید که دربرگیرنده وسیع شدگی طحال و انفارکت های ستاره ای صورت بی رنگ با اندازه 4 میلی متر بر روی آن، وسیع شدگی کبد هم پا با نواحی نکروزه بود. رنگ آمیزی لامهای نتایج از مهر کردن کبد (Impression) طحال و کلیه با شیوه گیمسا، عفونت شدیدی از اسپیروکت را نشان می اعطا کرد.