واکسن بیماری مرغ

۲) واکسن زنده (فعال) : از سویه های لنتوژن ( و Lasota تهیه و تنظیم می شود) و مزوژن (Kumarov تهیه می شود) واکسن زنده تنظیم می شود . در کشور ایران سویه سنتوژن به کار گیری می شود . سویه حدت کمتری دارااست . رآسیون کمتری در تن ایجاد می نماید و ایمنی زایی کمتری داراست و لذا در سنین پائین مطلوب می باشد و نیز در مواقعی که خطر بیماری چندانی وجود ندارد به کار گیری می شود . سویه Lasota حدت بیشتری دارد و ایمنی بیشتری میدهد و از آن در سنین بالا استفاده می شود . ایمنی در نیوکاسل ایمنی سلولی ۳-۲ روز سپس از واکسن یا این که عفونت بوجود آمده و نقش چندانی در پیشگیری از نیوکاسل ندارد . ایمنی هوموردل ۷ روز بعد از آن از واکسن یا عفونت آغاز شده و با تولید پادتن های SN و HI بر ضد غشای ویروس مهم ترین نقش را در پیشگیری از نیوکاسل دارند . ۱۲-۸ ماه ایمنی تولید می نمایند که از شیوه زرده به جوجه می رسد و بسته به اندازه پادتن های آن برهه زمانی بازه زمانی و سیر ایمنی جوجه را انتخاب می کند . ایمنی موضعی در اثر پادتن های موضعی دستگاه تنفس ، اپی تلیال نای و اپی تلیوم روده بوجود میآید و خوب تر از ایمنی خونی یا هومورال بدن را از آلودگی تنفسی و هوایی ایمن می کند . پدیدة انترفرانس : در صورتی‌که رسپتورهای سلول برای ویروس به وسیله ویروسی دیگر مانند برونشیت پوشانیده شود ویروس نیوکاسل نمی اتواند روی سلول اثر بگذارد . برنامه ریزی واکسیناسیون نیوکاسل جوجه ای داریم که درصورتی که ایمن باشد تنها ایمنی مادری را داراست . در اینصورت عنوان پادتنهای SN و HI در جوجة یکروزه بدست میآوریم . هر لوگ پادتن پاسیو ۵/۴ روز طول می کشد تا از میان برود و یک جوجه در سنین پائین برای داشتن دست‌کم مقاومت می بایست دستکم ۳ لوگ پادتن داشته باشد . برای تعیین لوگ پادتن ، زیرا لوگ پادتنی تقریباً با جوجه چندان تفاوتی ندارد پس تست HI انجام میدهیم و عیار رسوب گلبول قرمز را در او‌لین گوده برابر با لوگ پادتن میگیریم . حال در صورتیکه از این لوگ عدد ۳ را کم کنیم و لوگ باقی باقیمانده را در ۵/۴ ضرب نمائیم عددی بدست میآید که نشانگر زمان مدت مجاز برای عقب پرتاب کردن واکسیناسیون می‌باشد . او‌لین واکسن از دسته خواهد بود . یاداوری : در ۳۵ روزگی در‌صورتی‌که عیار پادتن HI حدود ۵/۵ باشد واکسن بعدی در ۸ هفتگی تکرار می شود . در ۱۲هفتگی در صورتیکه عیار پادتن HI در حد ۷ باشد واکسن بعدی تا ۲۰هفتگی تکرار نخواهد شد و حذف می‌شود . الگوی دوم : بدون تیتراسیون و به شرط وجود امکانات تزریق در سنین پائین این الگو به کارگیری می شود . نکاتی در زمینه واکسیناسیون در دورة ایجاد تخم مرغ (تجارتی و جوجه کشی) بخصوص در گله مامان تیترپادتن HI همیشه بالای ۹-۸ می بایست باشد تا بدن را ایمن کند در غیر اینصورت واکسن Lasota مصرف می شود . تزریق واکسن در سنین پائین زیرجلد ، گردن و در سنین بالا تزریق عضلانی و پایین جلدی می‌باشد . واکسنهای کشته توأم عبارتند از : نیوکاسل + گامبورو + EDS در جوجه ها مصرف ندارند و در پای تخم مصرف می شود . ( برای صرفه جویی در وقت) نیوکاسل +گامبورو + برونشیتIB واکسن های زنده توأم عبارتند از : + که اصولاً برای بیماریهای تنفسی ایمنی ضعیفی ایجاد می نماید و همت بر آن است که به طور همزمان انجام نشوند (پدیدة تعارض و حداکثر ایمنی برای یکی از بیماریها) . داروهای فورازولیدون و تتراسایکلین مانع ایجاد پادتن در تراز کافی می شوند لذا ۳-۲ روز قبل از واکسیناسیون مصرف نمی شوند . واکسن Lasota از گله واکسینه شده به گله های دیگر سرایت می نماید و جوجه ضعیف رآکسیون شدیدی می دهد . راههای مصرف واکسن آبهای سنگین و دربردارنده مواد معدنی و با PH متغییر و هم دربردارنده مواد ضد عفونی واکسن را بی اثر میکند . اندازه آب مصرفی ۱۲-۱۰ لیتر برهر هزار جوجه ۱۰ روزه هست که هزار دوز واکسن در آن حل گردیده می باشد . برای بقای دوز شیر پس چرخ ، شیرچربی گرفته گردیده ، شیرخشک استعمال می شود 

ماشین جوجه کشی

۱۰ لیتر از آن را در یک بشکه ۲۰۰ لیتری آب ریخته (یا نیم کیلو در ۲۰۰لیتر) چربی مرحله آب را بیرون کرده تا واکسن در چربی حل نشود واکسن را اضافه می کنیم و در دو نوبت به فاصلة ۳۰-۲۰ دقیقه آب را می خورانیم . جوجه های گردن نوکر در دفعه نخستین آب را می‌خورند . در مرغ بالغ ۴۰ لیتر آب برای هزار مرغ و هزار دوز واکسن اضطراری میباشد . مطمئن ترین و بهترین روش قطره چشمی است که همه جوجه ها واکسینه می شوند مقدار آب مصرفی ۲۵-۲۰ سی سی برای هزار دوز واکسن است . هر ۵۰قطره یک سی سی می‌باشد . قطره چشمی غدد هاردلین را که دربردارنده Bcell می باشند تحریک کرده و پادتن های موضعی پیشین از ایجاد پادتن خونی ایجاد می شود درست مانند اسپری . احتمال دارد بهترین منش ایمنی نیوکاسل اسپری می‌باشد که ۹۵% جوجه ها واکسینه شده و پادتن های همگانی و موضعی (چشم و بینی) برای دوری از بیماریهای تنفسی ، گوارشی و عمومی تولید می نماید و خطر آن در بیدار کردن باکتری های نهفته تنفسی بخصوص در گله های گوشتی میباشد که اکثراً بطور مادرزادی به مایکوپلاسما آلوده و کثیف اند . اسپری در تخمگذار پرورشی و مامان انجام می شود و باید در شبکه‌های‌اجتماعی و خاموشی نوروفروغ و خاموشی هواکش ها انجام شود و جوجه نیز مستقر و محفظه فارغ از گرد و غبار باشد . اندازه آب مصرفی در اسپری برحسب دستگاه اسپری ، تراکم و . . . فرق می کند . ۱۵۰۰-۲۰۰سی سی برای هزار دوز بکار میرود . بعد از اسپری ۲۰ دقیقه طاقت می کنیم تا ویروس روی سر جوجه ها نشسته و سپس هواکش روشن می شود . درمان : بیرون کردن جوجه های بیمار ، تراکم کمتر ، تهویه خوبتر ، تحریک به اشتها (با افزودن ملاس چغندر به خوراک که نیز غذا را مرطوب و نیز شیرین می کند) ، واکسن اسپری در اولِ بیماری که ۶۰-۵۰% گله مبتلا نشده اند و علائم کمبود اشتها ، تلفات بسیار وجود دارد . ۱۰% دان خورده نمی شود و صداهای تنفسی شنیده می شود ، پدیدة انترفرانس با برونشیت دارد . برای درمان اولین عمل تحریک اشتها به آب و طعام می باشد .